عبور بی‌سر و صدای یک سیارک از کنار زمین
سیارکی به نام 2004 BL86 در تاریخ 26 ژانویه (ششم بهمن) در فاصله‌ای معادل سه برابر مسافت زمین تا ماه به آرامی از کنار کره خاکی عبور خواهد کرد. منجمان با استفاده از نور منعکس‌شده این سیارک ابعاد آن را حدود نیم کیلومتر تخمین زده‌اند. این عبور، نزدیک‌ترین گذر یک صخره فضایی شناخته‌شده با چنین ابعادی تا سال 2027 یعنی هنگامی است که سیارک 1999 AN10 از کنار زمین عبور می‌کند. هنگام عبور از کنار زمین، شیء آسمانی 2004 BL86 حدود 1.2 میلیون کیلومتر از زمین فاصله خواهد داشت. در حالی که سیارک مزبور تهدیدی برای زمین ایجاد نمی‌کند، این رخداد، عبوری نزدیک توسط یک سیارک نسبتا بزرگ به شمار می‌آید و به دانشمندان فرصتی منحصر‌به‌فرد برای مشاهده و کسب اطلاعات بیشتر درباره آن می‌دهد. یکی از روش‌های ناسا برای بررسی این جرم کیهانی، مشاهده آن با ریزموج‌هاست. آنتن‌های «شبکه فضای عمیق» این آژانس در کالیفرنیا و رصدخانه Arecibo در پورتوریکو، در تلاش برای به دست‌آوردن داده‌های علمی و تصاویر راداری از این سیارک هنگام نزدیک‌ترین فاصله آن تا زمین خواهند بود. در حال حاضر دانشمندان تقریبا هیچ اطلاعاتی از این جسم کیهانی در اختیار ندارند. سیارک 2004 BL86 در ژانویه سال 2004 توسط «تلسکوپ مرکز تحقیقات سیارک نزدیک زمین لینکولن» در نیومکزیکو کشف شد. این سیارک برای منجمان آماتور و با دوربین‌های شکاری قوی و تلسکوپ‌های کوچک قابل‌مشاهده خواهد بود. ناسا با استفاده از هر دو تلسکوپ‌های زمین و فضامحور خود در حال رهگیری و شناسایی سیارک‌ها و دنباله‌دارهاست تا نزدیکی آن‌ها به زمین را جهت تعیین احتمال خطرناک‌بودن‌شان برای کره خاکی بسنجد. منبع...
نمایی از صخره غول‌پیکر بر سطح دنباله‌دار 67P + تصاویر
یک منجم آماتور با استفاده از تصاویر تهیه شده توسط فضاپیمای روزتا از دنباله‌دار 67P، نمایی از یک صخره غول‌پیکر بر سطح دنباله‌دار را به نمایش گذاشت. مأموریت 1.1 میلیارد پوندی فضاپیمای روزتا متعلق به آژانس فضایی اروپا (ESA) سال 2004 آغاز شد و کاوشگر پس از یک سفر 10 ساله در اطراف دنباله‌دار قرار گرفت. فرودگر 172 میلیون پوندی Philae که توسط روزتا بر سطح دنباله‌دار فرود آمده بود، پس از حدود 60 ساعت جمع‌آوری اطلاعات، بدلیل اتمام باتری از کار افتاد، اما فضاپیمای روزتا همچنان به تحقیقات خود ادامه می‌دهد. مجموعه تصاویری توسط روزتا تهیه شده است که جزئیات دقیقی از دنباله‌دار 67P را نشان می‌دهد. یک منجم آماتور به نام «استورات اتکینسون» با استفاده از داده‌های آژانس فضایی اروپا، تصاویر فضاپیمای روزتا از سطح دنباله‌دار 67P را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و صخره‌ای را بر روی دنباله‌دار شناسایی کرد. این منجم آماتور تصویر اصلی را به گونه‌ای چرخانده و کج کرد که تنها نمای دقیق از صخره غول‌پیکر به شکل عمودی باقی ماند. ارتفاع این برج سنگی 804 متر است که اگر بر روی زمین وجود داشت، بلندترین صخره روی زمین لقب می‌گرفت. مأموریت 10 ساله فضاپیمای روزتا و فرود فرودگر Philae بر سطح دنباله‌دار 67P از سوی مجله معتبر Science بعنوان دستاورد علمی برتر 2014 معرفی شد. منبع...
جدیدترین تصاویر دنباله‌دار مقصد رزتا
هرچه فضاپیمای رزتا بیشتر به دنباله‌دار چریومف جراسیمنکو نزدیک می‌شود، جزییات بیشتری از هسته دنباله‌دار دیده می‌شود. اکنون تصویر جدیدی از دنباله‌دار به دست آمده است که عجیب‌تر از چیزی است که انتظار می‌رفت از هسته دنباله‌دار شاهد باشیم. اکنون رزتا بیش از هر زمان دیگری به دنباله‌دار چریومف جراسیمنکو نزدیک شده است و جزییات بیشتری را از دنباله‌دار ثبت کرده است. به نظر می‌رسد هسته این دنباله‌دار دو تکه باشد. فضاپیمای رزتا پس از ده سال و طی مسافت حدود ۶ میلیارد کیلومتر تا رسیدن به دنباله‌دار، تا کمتر از یک ماه آینده به مقصد خواهد رسید و قرار است تا دو سال آينده این فضاپیما و سطح‌نشین همراهش، فیله، رفتار دنباله‌دار را زیر نظر بگیرند. اما اکنون که رزتا به هسته دنباله‌دار بسیار نزدیک شده است، تصاویر فرستاده شده شکلی از دنباله‌دار را نشان می‌دهند که تا به حال پیش‌بینی نشده بود. این تصاویر که از فاصله ۳۷۰۰۰ کیلومتری گرفته شده است، نشان می‌دهد که هسته در واقع دو قسمت مجزا دارد و این چیزی است که در تصاویر تلسکوپ فضایی هابل از این دنباله‌دار در سال‌های گذشته و تصاویر قبلی رزتا دیده نشده بود. تصاویر جدید هسته دنباله‌دار چریومف جراسیمنکو از دید دوربین‌های رزتا احتمال داده می‌شود که این دنباله‌دار یک دوتایی برخوردی باشد. چگونگی به وجود آمدن این نوع هسته‌ها موضوعی است که هنوز مورد بحث است. یک نظریه این است که در زمان شکل‌گیری منظومه شمسی دو دنباله‌دار با یکدیگر ادغام شده‌اند و نظریه دوم می‌گوید که فرم هسته دنباله‌دار به شکلی عجیب و غریب توسط یک جرم پرجرم‌تر حجاری شده است. منجمان امیدوارند که رزتا با نزدیک‌تر شدن به دنباله‌دار اطلاعات بیشتری از دنباله‌دارها و نحوه پیدایش آن‌ها به دست آورد. اکنون محققان به دنبال به دست آوردن تصاویر سه‌بعدی از هسته دنباله‌دار هستند تا با کمک آن بتوانند نحوه فرود فیله روی سطح دنباله‌دار را بازبینی کنند. تصویری از فضاپیمای رزتا و سطح‌نشین همراه آن فیله در اطراف هسته دنباله‌دار منبع...
سطح‌نشین فیله موفق به کشف مولکول‌های آلی در دنباله‌دار شد
سطح‌نشین فیله که درست یک هفته پس از آنکه در 21 آبان بر سطح دنباله‌دار 67 پی/ چریوموف – گراسیمنکو فرود آمد، موفق به کشف مولکول‌های آلی به عنوان ابتدایی‌ترین ساختارهای سازنده حیات در این دنباله‌دار شد. نمای خیالی از فرود کاوشگر فیله در سطح دنباله‌دار 67 پی/ چریوموف – گراسیمنکو کاوشگر سطح‌نشین فیله که درست یک هفته پس از آنکه در 21 آبان بر سطح دنباله‌دار 67 پی/ چریوموف – گراسیمنکو فرود آمد، موفق به کشف مولکول‌های آلی به عنوان ابتدایی‌ترین ساختارهای سازنده حیات در این دنباله‌دار شد. به گزارش مرکز فضایی آلمان (DLR)، ابزار آلمانی نصب شده روی کاوشگر فیله به نام کوساک (Cosac) این مولکول‌ها را پس از ارزیابی ترکیبات موجود در جو بسیار رقیق اطراف دنباله‌دار ردیابی کرده است. یک ترکیب آلی، چیزی است که مولکول‌هایش حاوی اتم کربن به عنوان عنصر پایه حیات روی زمین باشد. دانشمندان در حال آنالیز دادها هستند تا ببینند کاوشگر فیله دقیقا چه ترکیبات آلی را پیدا کرده است. قاعدتا فیله بایستی ترکیبات ساده‌ای مثل متان یا متانول یا چه بسا ترکیبات پیچیده‌تری مثل اسیدهای آمینه (بلوک‌های سازنده پروتئین‌ها) را کشف کرده باشد. پیش از این دانشمندان بنا بر آزمایش‌ها و مشاهدات، فرضیه‌ای مبنی بر به نقش احتمالی دنباله‌دارها در آوردن ترکیبات شیمیایی اولیه به زمین مطرح کرده بودند. آن‌ها تصور می‌کردند که این سوغات اولیه فضایی در ترکیب با سایر مواد در زمین به شکل‌گیری حیات در زمین منجر شده است. حالا داده‌های بسیار ارزشمند به دست آمده از فیله کمک بزرگی برای راستی آزمایی این فرضیات خواهد بود. پهنای دنباله‌دار 67 پی/ چریوموف – گراسیمنکو بالغ بر حدود 4 کیلومتر است. تا به اینجا یک دریل روی فیله موادی از سطح سخت دنباله‌دار را برداشت کرده است، اما داده‌های منجر به کشف مولکول‌های آلی از آزمایشاتی به دست آمده است که به طور کامل آنالیز شده‌اند. همچنین نتایج اولیه از یک ابزار دیگر فیله به نام موپوس حاکی از وجود غباری به ضخامت حداکثر 20 سانتی‌متر در سطح یخی دنباله‌دار است. چند روز پیش با توجه به اینکه سطح‌نشین فیله در زمان فرود در موقعیتی نامناسب زیر سایه یک صخره واقع شده بود، شارژ باتری‌های خورشیدی‌اش به دلیل عدم دریافت نور کافی تمام شد و فیله در وضعیت آماده به کار (استند بای) قرار گرفت و عملا به خواب رفت. از این رو دانشمندان سعی کردند تا پیش از از کار افتادن فیله، حداکثر داده‌های ممکن را دریافت کنند. فعلا سازمان فضایی اروپا تا دریافت انرژی خورشیدی کافی برای شارژ باتری‌های فیله قادر به تماس با این کاوشگر نیست. اما قاعدتا در روزهای آتی و با تغییر موقعیت دنباله‌دار نسبت به خورشید احتمال نورگیری بیشتر برای کاوشگر فیله و تماس با آن مهیا خواهد شد. نمایی از مراحل...
بازدیدکنندگان پورتال
0 کاربران آنلاین
0 کاربر عضو
0 مهمان