اگر سیارات دیگر به جای ماه بودند…؟
یک کاربر رسانه‌های اجتماعی اهل آلابامای امریکا در فیلم‌هایی که منتشر کرده، نشان داده چنانچه سیارات دیگر منظومه شمسی به جای ماه بودند، از زمین چگونه به نظر می‌رسیدند. در فیلمی که وی ارائه داده، این سیارات متحرک به زمین نزدیک هستند و آسمان را در برگرفته‌اند. این فیلم نشان می‌دهد تعدادی از این اجرام کیهانی به چه میزان از کره خاکی بزرگ‌تر هستند. فیلم جدید توسط «یتی دینامیکس» تولید شده و در آن مریخ، ناهید، نپتون، اورانوس، مشتری و زحل به جای ماه قرار دارند. عطارد در این فیلم به چشم نمی‌خورد زیرا این سیاره خود هم‌اندازه ماه است. شعاع قمر زمین 1738 کیلومتر است و در مقایسه با سیارات دیگر که در این فیلم در فاصله 384 هزار کیلومتری کره خاکی قرار دارند، کوتوله به نظر می‌رسد. مریخ با شعاع 3397 کیلومتری، دو برابر ماه است و اورانوس با داشتن شعاع 25 هزار و 559 کیلومتر، 25 برابر قمر زمین است. این در حالی است که شعاع مشتری 71 هزار و 490 کیلومتر است. با این حال، در صورتی که این سیارات به جای ماه بودند، قمرهایشان با زمین برخورد می‌کرد. به طور مثال، «دیون» که از فاصله 377 هزار کیلومتری حول زحل مدارگردی می‌کند، در صورتی که این سیاره به جای ماه بود، با زمین برخورد می‌کرد. نکته جالب دیگر در صورت وجود سیارات دیگر به جای ماه، اثر گرانشی آن‌ها روی زمین بود. در چنین حالتی، این سیارات جو زمین را از هم می‌دریدند و موجب وقوع جزر و مدها و آتشفشان‌های عظیم بر روی آن می‌شدند. چنانچه مشتری به جای ماه بود، حتی احتمال داشت زمین جان به در نبرد زیرا از هم دریده می‌شد و حلقه‌ای حول این غول گازی را شکل می‌داد. فیلم دوم مبتکر خلاق اهل آلاباما نشان می‌دهد در صورتی که ماه به جای ایستگاه بین‌المللی فضایی بود، چگونه به نظر می‌رسید. ایستگاه بین‌المللی در فاصله 415 کیلومتری و بر فراز زمین واقع شده و نسبتا به آن نزدیک است. زحل به جای ماه قمرهای زحل نمایی از ماه زمین منبع...
نخستین‌های ماه کدام بودند؟
نخستین ماهنورد چین پس از حدود دو هفته بر سطح ماه فرود آمد؛ به این بهانه مروری بر تاریخچه اکتشافات فضاپیماهای بدون سرنشین و مأموریت‌های سرنشین‌دار به ماه خواهیم داشت. به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در زمان جنگ سرد (1991-1947 میلادی) رقابت شدیدی در حوزه فضا بین اتحاد جماهیر شوروی سابق و آمریکا وجود داشت، اما شوروی موفق شد با انجام مأموریت بدون سرنشین به ماه از رقیب خود پیشی بگیرد. اتحاد جماهیر شوروی / روسیه شوروی در قالب برنامه لونا (Luna Program) اکتشافات در قمر زمین را آغاز کرد؛ در پی سه مأموریت بدون نام و ناموفق در سال 1958 میلادی، این کشور با انجام سه مأموریت موفق در سال 1959 میلادی به عنوان پیشتاز اکتشافات در ماه شناخته شد. نخستین فضاپیمایی که موفق به فرار از گرانش زمین و پرواز در اطراف ماه شد لونا-1 نام دارد؛ لونا-2 نیز نخستین کاوشگری بود که بر سطح ماه فرود آمد و نخستین تصاویر از بخش دور ماه نیز در مأموریت لونا-3 تهیه شدند. نخستین فضاپیمایی که فرود نرم و کنترل شده‌ای را بر سطح ماه تجربه کرد، لونا-9 و نخستین کاوشگر بدون سرنشین که در مدار ماه به چرخش درآمد، لونا-10 بودند که هر دو مأموریت در سال 1966 انجام شدند. جمع آوری نمونه‌های سنگ و خاک و بازگرداندن به زمین نیز طی سه مأموریت لونا-16 در سال 1970 میلادی، لونا-20 در سال 1972 میلادی و لونا-24 در سال 1976 میلادی انجام شدند که در مجموع 0.3 کیلوگرم نمونه جمع‌آوری و به زمین منتقل شد. دو ماهنورد رباتیک پیشگام نیز در قالب برنامه لونوخود (Lunokhod Program) بر سطح ماه فرود آمدند. ماهنورد Lunokhod1 نخستین سطح‌نورد فضایی جهان محسوب می‌شود که در سال 1970 میلادی بر سطح ماه فرود آمد و Lunokhod2 که مدل پیشرفته‌تری محسوب می‌شد، در سال 1973 راهی ماه شد؛ همچنین ماهنورد Lunokhod3 در سال 1977 طراحی شد، اما بدلیل کمبود بودجه هرگز به فضا پرتاب نشد. پس از جدا شدن روسیه از اتحاد جماهیر شوروی سابق در سال 1991 میلادی، برنامه فضایی این کشور تحت نظارت آژانس فضایی فدرال روسیه «روسکاسموس» پیگیری شد. برنامه اکتشافی روسیه در ماه با مأموریت Luna-Glob ادامه پیدا کرد؛ این مأموریت بر اساس طرحی مربوط به سال 1997 میلادی برنامه‌ریزی شد که شامل پرتاب یک مدارگرد به ماه تا سال 2012 میلادی بود؛ این مأموریت ابتدا به سال 2014 و سپس 2015 موکول شد و در نهایت بازه زمانی 2016 میلادی برای انجام این مأموریت در نظر گرفته شد. روسیه قصد دارد پس از انجام مأموریت Luna-Glob، ساخت پایگاه رباتیک دائم بر سطح ماه را آغاز کند. ایالات متحده آمریکا آمریکا که در حوزه اکتشافات در ماه حدود هفت سال از رقیب خود عقب مانده بود، در قالب برنامه...
اخترشناسی و طالع بینی نجومی
در طالع بینی نجومی ، بر خلاف اخترشناسی که یکی از علوم طبیعی دقیق است ، تلاش می شود با توجه به وضعیت ستارگان آسمان ، اتفاقات ، پیش آمدها و حوادث خاکی و زمینی پیشگویی شود . بر این اساس ، طالع بینها بر این باورند که چگونگی وضعیت صورتهای فلکی ، سیاره ها ، خورشید و ماه نسبت به یکدیگر به هنگام تولد هر انسان ، پیشگویی درباره خصوصیات روانی و رفتاری و حوادث زندگی آینده او را امکان پذیر می سازد . هزاران سال پیش انسان ستارگان را خداوندان یا اهریمنانی می پنداشت ، که در سیر حوادث خاکی و زمینی و سرنوشت پادشاهان و بعدها انسانهای دیگر نیز مداخله می کردند . به این ترتیب نوعی ستاره پرستی و ستاره باوری در مردم به وجود آمد ، که بسیاری از معابد و اهرام که امروزه هنوز هم پابر جا هستند ، شاهد این باورند . به تدریج این اعتقاد در مردم ایجاد شد ، که وضعیت خاص ستارگان نسبت به یکدیگر با حوادث و پیش آمدهای کاملا خاصی بر روی زمین ارتباط دارند . مثلا از کتیبه های به دست آمده از بابل باستان می دانیم که فرآیندهای گوناگون آسمانی با سیر وقوع حوادث و وقایع همزمان زمینی تطابق داشته اند . مردم بعدا از این کتیبه ها نیز برای پیشگویی استفاده می کردند ، که البته این پیشگویی ها به ندرت به وقوع می پیوستند . این گونه بود که به تدریج هنر ستاره خوانی یا طالع بینی نجومی ایجاد شد . معنا و مفهوم سیاره ها و علائم نجومی دایرة البروج یا مدار جانوری برای ما انسانها اغلب به صورتی عجیب و غریب تعیین و تعریف می شدند . به این ترتیب که مثلا” رنگ و صورت ظاهر یک سیاره نفوذ زیادی بر روی اثر و کارکرد آن داشت . سیاره مریخ قرمز رنگ را خدای جنگ نامیدند و سیاره ناهید را با نور دوست داشتنی اش ، الهه عشق نام نهادند . در صورتهای فلکی دایرةالبروج ، حمل خشمگین ، تند خو و آتشین مزاج شمرده می شد و میزان ، متوازین و آرام . اوایل ، هنر طالع بینی نجومی تنها به پیشگویی درباره تمام یک سرزمین یا دربار یک پادشاه بسنده می کرد ، بعدها طالع بینیهای نجومی برای تک تک انسانها آنچه را که با اصطلاح طالع نما نامیده می شود ، تهیه کردند . اساس و مبنای کار وضعیت قرار گرفتن ستارگان در آسمان در زمان تولد شخص بود . طالع بینی نجومی در سالهای 1400 تا 1650 میلادی در اروپا شکوفایی زیادی را به خود دید . ولی دانش و علوم طبیعی جدید خیلی سریع ستاره باروری را از میان مردم بیرون راند . هنر طالع بینی...
بازدیدکنندگان پورتال
0 کاربران آنلاین
0 کاربر عضو
0 مهمان